โรคความดันโลหิตคืออะไร?

โรคความดันโลหิตเป็นภาวะที่ความดันโลหิตในหลอดเลือดแดงสูงกว่าปกติอย่างต่อเนื่อง ซึ่งอาจนำไปสู่ภาวะแทรกซ้อนที่ร้ายแรงได้ เช่น โรคหัวใจ โรคหลอดเลือดสมอง และโรคไต เป็นโรคที่พบได้บ่อยและส่งผลกระทบต่อผู้คนหลายล้านคนทั่วโลก

สาเหตุที่แน่ชัดของโรคความดันโลหิตยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด แต่เชื่อว่ามีปัจจัยหลายประการที่มีส่วนทำให้เกิดโรคนี้ ได้แก่:

พันธุกรรม: โรคความดันโลหิตสามารถถ่ายทอดทางพันธุกรรมได้
อายุ: ความเสี่ยงของโรคความดันโลหิตจะเพิ่มขึ้นตามอายุ
เชื้อชาติ: ชาวแอฟริกันและชาวอเมริกันมีแนวโน้มที่จะเป็นโรคความดันโลหิตสูงกว่ากลุ่มชาติพันธุ์อื่นๆ
เพศ: ผู้ชายมีแนวโน้มที่จะเป็นโรคความดันโลหิตสูงกว่าผู้หญิง
น้ำหนักเกินหรือโรคอ้วน: น้ำหนักส่วนเกินจะเพิ่มภาระให้กับหัวใจและหลอดเลือดให้ทำงานหนักขึ้น
การสูบบุหรี่: สารเคมีในบุหรี่สามารถทำให้หลอดเลือดตีบแคบ
การบริโภคแอลกอฮอล์มากเกินไป: การดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไปก็สามารถเพิ่มความดันโลหิต
การรับประทานอาหารที่มีโซเดียมสูง: โซเดียมสามารถทำให้ร่างกายกักเก็บน้ำ ซึ่งจะเพิ่มปริมาณเลือดและความดันโลหิตให้สูงขึ้น
ขาดการออกกำลังกาย: การออกกำลังกายเป็นประจำสามารถช่วยลดความดันโลหิตได้
ความเครียด: ความเครียดสามารถกระตุ้นให้ร่างกายปล่อยฮอร์โมนที่เพิ่มความดันโลหิต

ในระยะแรกๆ โรคความดันโลหิตมักจะไม่แสดงอาการใดๆ แต่เมื่อความดันโลหิตสูงขึ้นก็ปรากฏอาการต่างๆ คือ

ปวดหัว
มึนงง
หูอื้อ
เห็นแสงวาบ
หายใจลำบาก
เจ็บหน้าอก
อ่อนแรง
ชาหรือรู้สึกเสียวซ่าที่แขนหรือขา
ปัสสาวะบ่อย
ปัสสาวะเป็นเลือด
บวมที่เท้า ข้อเท้า หรือขา

การวินิจฉัยโรคความดันโลหิตทำได้โดยการวัดความดันโลหิตโดยใช้เครื่องวัดความดัน ซึ่งความดันโลหิตปกติจะน้อยกว่า 120/80 มิลลิเมตรปรอท (มม.ปรอท) ความดันโลหิตสูงจะแบ่งออกเป็นระยะต่างๆ ได้แก่:

ระยะที่ 1: ความดันโลหิตซิสโตลิก (ตัวเลขบน) อยู่ระหว่าง 130-139 มม.ปรอท และความดันโลหิตไดแอสโตลิก (ตัวเลขล่าง) อยู่ระหว่าง 80-89 มม.ปรอท
ระยะที่ 2: ความดันโลหิตซิสโตลิกอยู่ระหว่าง 140-159 มม.ปรอท และความดันโลหิตไดแอสโตลิกอยู่ระหว่าง 90-99 มม.ปรอท
ระยะที่ 3: ความดันโลหิตซิสโตลิกมากกว่า 160 มม.ปรอท หรือความดันโลหิตไดแอสโตลิกมากกว่า 100 มม.ปรอท

เป้าหมายของการรักษาโรคความดันโลหิตคือการลดความดันโลหิตให้ต่ำกว่า 130/80 มม.ปรอท ซึ่งการรักษาอาจรวมถึงแนวทางดังต่อไปนี้:

การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต: การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต เช่น การลดน้ำหนัก การออกกำลังกาย การรับประทานอาหารที่มีประโยชน์ และการลดการบริโภคแอลกอฮอล์และโซเดียม
ยา: มีหลายประเภทของยาที่ใช้รักษาโรคความดันโลหิต ได้แก่ ยาขับปัสสาวะ ยาลดความดันโลหิต และยาขยายหลอดเลือดซึ่งผู้ป่วยต้องอยู่ในความดูแลและปฏิบัติตามคำแนะนำของแพทย์
การผ่าตัด: เป็นกรณีที่ไม่ค่อยพบบ่อย ซึ่งการผ่าตัดอาจจำเป็นเพื่อรักษาโรคความดันโลหิตอีกวิธีหนึ่ง

ผู้ป่วยโรคความดันโลหิตที่ไม่ได้รับการรักษาอาจนำไปสู่ภาวะแทรกซ้อนที่ร้ายแรงได้ เช่น: